Ο διαρκής φόβος και το μίσος για τον ευρασιατικό γίγαντα ώθησε την Ευρώπη σε λουτρό αίματος πολλές φορές τους τελευταίους δύο αιώνες, με αποτέλεσμα δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και την «γηραιά ήπειρο» ουσιαστικά ισοπεδωμένη.

Δυστυχώς, η συλλογική Δύση δεν έμαθε τίποτα, παρά το γεγονός ότι οι προσπάθειές της να καταστρέψει τη Ρωσία αποτύγχαναν κάθε φορά, γράφει ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Drago Bosnic.

Κι όμως, η Μόσχα εξακολουθούσε να προσπαθεί να δημιουργήσει και να διατηρήσει καλές σχέσεις μετά από αιώνες τέτοιων μάταιων επιθέσεων.

Παρόλα αυτά στις περισσότερες χώρες, όπου κυρίαρχο ρόλο έχουν οι ΗΠΑ, η ρωσοφοβία είναι η νέα κανονικότητα από τότε που άρχισε η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.

Η Βρετανία μάλιστα έχει ξεπεράσει σε ρωσοφοβία ακόμη και κράτη της ανατολικής Ευρώπης, που είναι ενδημικά ρωσοφοβικά όπως η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής.

Δηλαδή, η παθολογική ρωσοφοβία του Λονδίνου είναι αρκετά δύσκολο να εξηγηθεί με το μάλλον υπεραπλουστευμένο σχήμα του ανταγωνισμού «θαλασσοκρατία εναντίον τελουροκρατίας (σ.σ. χερσαίου πολιτισμού)».

Πρέπει να υπάρχει κάτι βαθύτερο σε αυτό.

Διότι το Ηνωμένο Βασίλειο κυριολεκτικά θέτει σε κίνδυνο την ίδια του την ύπαρξη κλιμακώνοντας το ανεξήγητο μίσος του για τη Μόσχα.

Το Κρεμλίνο σίγουρα το γνωρίζει, γι’ αυτό και εξετάζει την επιλογή να διακόψει ακόμη και τους πιο βασικούς διπλωματικούς δεσμούς με τη Βρετανία.

Και ποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει τη Ρωσία, δεδομένου του γεγονότος ότι το Ηνωμένο Βασίλειο κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει από τη σχέση τους;

Το Λονδίνο απλώς έχει ξεπεράσει όλες τις κόκκινες γραμμές.

Ωστόσο, τα πράγματα επιδεινώνονται καθώς τίποτα δεν φαίνεται να είναι αρκετό για τη βρετανική ηγεσία.

Αφού ο πρώην πρωθυπουργός Boris Johnson φρόντισε να συνεχιστεί η ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση, με αποτέλεσμα πάνω από 500.000 θανάτους Ουκρανών, το Ηνωμένο Βασίλειο συνέχισε να στέλνει όχι μόνο πιο προηγμένα και μεγαλύτερης εμβέλειας όπλα στο καθεστώς του Κιέβου, αλλά ακόμη και πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου που τα βρετανικά τανκς δεν πρόλαβαν να χρησιμοποιήσουν γιατί καταστράφηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις.

Τώρα όμως οι Βρετανοί ξεπέρασαν κάθε όριο καθώς αποκαλύφθηκε ότι οι εδικές τους δυνάμεις όπως η SAS (Special Air Service), η SRR (Special Reconnaissance Regiment) και η SBS (Special Boat Service), εμπλέκονται άμεσα στις μάχες που διεξάγονται στην Ουκρανία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή οι Times εξήραν ουσιαστικά τη συμβολή του βρετανικού στρατού στην καταστροφή των ρωσικών ναυτικών μέσων.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα το Γενικό Επιτελείο του Ηνωμένου Βασιλείου, με επικεφαλής τον ναύαρχο Tony Radakin, συμμετείχε άμεσα στον σχεδιασμό και την εκτέλεση επιθέσεων στον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας.

Ο Radakin φαίνεται επίσης να συμμετείχε σε άλλες μυστικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, όλες με στόχο χτυπήματα σε ρωσικούς στόχους και τη μείωση των ρωσικών στρατιωτικών δυνατοτήτων.

Ακόμη χειρότερα, φαίνεται ότι έχουν εμπλακεί και άλλα μέσα του ΝΑΤΟ, πιθανώς διάφορα αεροσκάφη ISR ( πληροφόρηση, επιτήρηση, αναγνώριση), πράγμα που σημαίνει ότι το Λονδίνο σίγουρα δεν ήταν μόνο σε αυτό το «εγχείρημα», εξηγεί ο Bosnic.

Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για μία απλή ενίσχυση των ουκρανικών δυνάμεων, αλλά για άμεση συμμετοχή σε εχθροπραξίες.

Πρόκειται για επιθετικές ενέργειες που ισοδυναμούν με κήρυξη πολέμου.

Και όμως η βρετανική εμπλοκή είναι ακόμη βαθύτερη.

Ο αρχηγός της αμερικανικής SOCOM (Δύναμη Ειδικών Επιχειρήσεων), Στρατηγός Bryan Fenton, αποκάλυψε λεπτομέρειες για τη συμμετοχή των βρετανικών ειδικών δυνάμεων στην Ουκρανία.

Σύμφωνα με τον Fenton, το Πεντάγωνο «μαθαίνει για τον συνεχιζόμενο πόλεμο κυρίως μέσα από τα μάτια των εταίρων μας στις ειδικές επιχειρήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου που δοκιμάζει νέες προσεγγίσεις στο σύγχρονο πόλεμο στο θέατρο».

Μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι αυτές οι μονάδες «παρατηρούν και δίνουν τεχνικές οδηγίες για τη χρήση drones» και «τον τρόπο που πλέει ένα πλοίο στη Μαύρη Θάλασσα».

Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, τα καθήκοντά τους είναι να παρακολουθούν την κίνηση των ρωσικών στρατευμάτων και να παρέχουν ακριβή δεδομένα στόχευσης, καθώς και να καθοδηγούν αποτελεσματικά τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς του ΝΑΤΟ.

Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τον Γερμανό καγκελάριο Olaf Scholz ο οποίος πρόσφατα παραδέχθηκε ότι Βρετανοί και Γάλλοι στρατιώτες βοηθούν άμεσα τις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου να εκτοξεύουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς σε ρωσικούς στόχους.

Και όμως, ενώ ακόμη και η Γαλλία φαίνεται να υποχωρεί αφού ο πρεσβευτής της μετέφερε ορισμένα πολύ σαφή μηνύματα σχετικά με τις πιθανές συνέπειες, το Ηνωμένο Βασίλειο αρνείται να αποκλιμακώσει.

Ο υπουργός Άμυνας της Βρετανίας Grant Shapps επιβεβαίωσε ότι το Λονδίνο έχει υποστηρίξει τη χρήση όπλων μεγάλου βεληνεκούς από το Κίεβο για να επιτεθεί στις δυνάμεις της Μόσχας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Κριμαία.

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, το Ηνωμένο Βασίλειο πιστεύει ότι η Ρωσία θα αφήσει αναπάντητες τέτοιες εχθρικές ενέργειες.

«Η ευθύνη και η υπομονή μπορεί να είναι το θεμέλιο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά αυτό σίγουρα δεν σημαίνει ότι ο ευρασιατικός γίγαντας θα ακολουθήσει αυτές τις αρχές στο διηνεκές ακόμη και όταν βάλλεται καίρια», εξηγεί ο Bosnic.

Όταν το Παρίσι αποφάσισε να κλιμακώσει την εμπλοκή του, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών απειλών, το Κρεμλίνο εξήγησε αμέσως πόσα λεπτά θα διαρκούσε μια τέτοια σύγκρουση.

«Η Γαλλία είναι σχεδόν 2,5 φορές μεγαλύτερη από το Ηνωμένο Βασίλειο, πράγμα που σημαίνει ότι θα ήταν πολύ πιο εύκολο για τη Ρωσία να την σβήσει από τον χάρτη.

Και η Μόσχα έχει σίγουρα μια πληθώρα τρόπων για να το πετύχει αυτό.

Ένας μόνο ρωσικός IRBM (βαλλιστικός πύραυλος μέσου βεληνεκούς) θα μπορούσε εύκολα να καταστρέψει έως και 6 μεγάλες πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, που αντιστοιχεί στις περισσότερες αστικές περιοχές του.

Αντί να επικεντρώνεται στα ταχέως αναπτυσσόμενα εσωτερικά του ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο στρατός του καταρρέει (ακόμη και διακινδυνεύει τις στρατηγικές του ικανότητες), το Λονδίνο συνεχίζει να φαντασιώνεται ότι μπορεί να νικήσει τη Ρωσία, μια παγκόσμια στρατιωτική υπερδύναμη που ούτε οι ΗΠΑ μπορούν να αντιμετωπίσουν από πολλές απόψεις.

Αν και το Κρεμλίνο εξακολουθεί να προσπαθεί να μην σπρώξει τον κόσμο στην άβυσσο ανταποδίδοντας την επίθεση του ΝΑΤΟ, σύντομα μπορεί να μην έχει άλλη επιλογή.

Μένει να φανεί πώς θα αντιδράσει η Μόσχα, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο θα πληρώσει το τίμημα της πολεμικής του», καταλήγει ο Bosnic.