Η αλλαγή ηγεσίας στο WEF απαιτεί το «πράσινο φως» της ελβετική κυβέρνηση και θα πρέπει να έχει οριστικοποιηθεί πριν από την ετήσια συνεδρίαση του WEF το 2025
Ο Klaus Schwab θα βγει κατά τι … πλουσιότερος, αποχωρώντας από τον οργανισμό που ίδρυσε πριν από 50 χρόνια και αποφέρει έσοδα σχεδόν 500 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, καθώς φέρεται να αποχωρεί από τον ρόλο του εκτελεστικού προέδρου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, θέση που κατέχει από το 1971.
Ειδικότερα, το Semafor μεταδίδει αποκλειστικά ότι ο Schwab ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί από εκτελεστικός πρόεδρος του Forum σε ένα email προς το προσωπικό την Τρίτη, το οποίο κοινοποιήθηκε εμπιστευτικά στη Semafor από άτομο που συνδέεται με τον οργανισμό.
Βέβαια, η αλλαγή ηγεσίας στο WEF απαιτεί το «πράσινο φως» της ελβετική κυβέρνηση και θα πρέπει να έχει οριστικοποιηθεί πριν από την ετήσια συνεδρίαση του WEF το 2025.
Ο 86χροος Schwab θα μεταβεί πλέον σε ρόλο μη εκτελεστικού προέδρου.
Davos εναντίον Davos: Θύμα του υπερτουρισμού και το Παγκόσμιο Οικονομικό Forum (;)
Τη στιγμή που γνωστοποιείται η πρόθεση αποχώρησης του Schwab, το Politico φέρνει στη δημοσιότητα μια ενδιαφέρουσα διάσταση που ενδέχεται να σχετίζεται με τα μεσοπρόθεσμα σχέδια του προέδρου του WEF.
Αφορά, δε, σε περαιτέρω περιορισμούς μετακίνησης και διαμονής στο Davos, κατά τις ημέρες διεξαγωγής του παγκοσμίου εμβέλειας οικονομικοπολιτικού γεγονότος.
Επισημαίνεται άλλωστε ότι το Forum προσελκύει μερικούς από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους του κόσμου και φέρνει εκατομμύρια επενδύσεις σε μια μικρή πόλη στις Ελβετικές Άλπεις κάθε χρόνο.
Αλλά αν το τοπικό συμβούλιο δρομολογήσει τα πράγματα ως σχεδιάζει, η … χρυσόσκονη που περιβάλλει τη φήμη του ελβετικού θερέτρου θα μπορούσε να χαθεί δια παντός.
Τώρα, για να επιλύσει το φαινόμενο του υπερουρισμού, το συμβούλιο του Davos πρότεινε νέους περιορισμούς σχετικά με το ποιος μπορεί να συμμετάσχει στο ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, με τους κατοίκους να καλούνται ψηφίσουν για το σχέδιο στις 9 Ιουνίου.
Στόχος, όπως λένε, είναι να χαλαρώσει η κυκλοφοριακή συμφόρηση και να αποσυμφορηθεί εν γένει η πόλη και οι υποδομές της.
Σύμφωνα με τις προτεινόμενες αλλαγές, μόνο οι επίσημοι εταίροι του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ θα επιτρέπεται να νοικιάζουν κτίρια κατά μήκος του πεζόδρομου του Davos ή να χτίζουν αυτές τις προσωρινές κατασκευές που σηματοδοτούν τη χαρακτηριστική εικόνα της πόλης κατά την ετήσια συγκέντρωση του Ιανουαρίου.
Ωστόσο, η σχετική πρωτοβουλία, επιδιώκοντας να μειώσει τον αυξανόμενο αριθμό των μη επίσημων επισκεπτών που ανεβαίνουν στις χιονισμένες κορυφές κάθε χρόνο – και θα μπορούσε να απειλήσει τη φήμη του Forum ως του μέρους εκέινου, όπου η τεχνολογική και οικονομική ελίτ του πλανήτη επισκέπτεται για να κλείνει συμφωνίες και να κάνει πάρτι με διασημότητες και πολιτικούς…
O ιδεολογικός πυρήνας του Schwab: Το … τόσο απαραίτητο Great Reset για τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του πλανήτη
Μέχρι σήμερα ο Klaus Schwab θεωρείτο ο ηγέτης υπέρ της «Μεγάλης Επαναφοράς», δηλαδή του Great Reset, που εκμεταλλεύεται κάθε παγκόσμια κρίση ως μέσο για την επίτευξη μιας «αναδιάρθρωσης» της τρέχουσας παγκόσμιας τάξης.
Η αναδιάρθρωση που έχει εμμονή το WEF είναι ένα παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο σύστημα -αν και ενίοτε μασκαρεύεται έναν ιδιότυπο σοσιαλισμό- που βασίζεται στις έννοιες του Schwab για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, την «Κοινή Οικονομία» και τον Καπιταλισμό Ενδιαφερομένων Μερών (εταιρική διακυβέρνηση).
Ο Schwab δεν έχει αποκαλύψει πολλά στις επιμέρους ομιλίες του στη G20, αλλά έχει πολλάκις υπονοήσει ότι, ενώ ο κατακερματισμός είναι απαραίτητος, ο υπερβολικός κατακερματισμός θα μπορούσε να είναι ενοχλητικός.
Με άλλα λόγια, το ελεγχόμενο χάος είναι πολύτιμο για την παγκοσμιοποιητική ατζέντα, αλλά το ανεξέλεγκτο χάος θα ήταν καταστροφικό για εκείνους.
«Επικίνδυνη δύναμη» το WEF
Σύμφωνα με τον καθηγητή και διακεκριμένο μέλος του American Institute for Economic Research, Samuel Gregg «δεν είναι παράλογο, ούτε συνωμοσιολογικό να θεωρούμε το WEF μια επικίνδυνη δύναμη στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Παραφράζοντας τον Joseph Heller: το ότι είσαι παρανοϊκός, δεν σημαίνει ότι το WEF δεν σε κυνηγάει.
Μια κοινή δυσπιστία προς το Φόρουμ άλλωστε, ενώνει αριστερούς αντικαπιταλιστές και δεξιούς cultural warriors.
Η λέξη “νεοφιλελευθερισμός” φέρνει στο νου εικόνες πλουτοκρατών και ανεξέλεγκτων αγορών που καταστρέφουν τον πλανήτη και εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους στο όνομα του κέρδους.
Ο πρόεδρος Schwab δείχνει να συμφωνεί με αυτήν την εκτίμηση για τα δεινά του κόσμου.
Τον Οκτώβριο του 2020, δήλωσε τα εξής: “Τα στοιχεία του παγκόσμιου οικονομικού μας συστήματος θα πρέπει να αξιολογηθούν εκ νέου με ανοιχτό μυαλό. Κυριότερο από αυτά είναι η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.
Ο φονταμενταλισμός της ελεύθερης αγοράς έχει διαβρώσει τα δικαιώματα των εργαζομένων και την οικονομική ασφάλεια, έχει πυροδοτήσει μια απορρύθμιση προς τα κάτω, και ένα καταστροφικό φορολογικό ανταγωνισμό”».
Το μυστήριο του… φονταμενταλισμού της ελεύθερης αγοράς
Και το άρθρο του Gregg συνεχίζει ως εξής: «Το πώς και πού ακριβώς λειτούργησε ο “φονταμενταλισμός της ελεύθερης αγοράς” παραμένει ένα μυστήριο.
Στο κάτω-κάτω, ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι περισσότερες κυβερνήσεις στα ανεπτυγμένα έθνη ελέγχουν το 40% ή περισσότερο του ΑΕΠ της χώρας τους.
Ούτε η αδυσώπητη ανάπτυξη του ρυθμιστικού κράτους και του κράτους πρόνοιας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Βρετανία και την Αμερική υποδηλώνει ότι οι… φανατικοί της ελεύθερης αγοράς κάνουν κουμάντο στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο ή την Ουάσιγκτον, δεκαετίες τώρα.
Όσον αφορά στην Κίνα, από το 2008, η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος επαναβεβαιώνει σταθερά τον κρατικό έλεγχο σε μια οικονομία που έχει απελευθερωθεί μόνο εν μέρει».
Η ανάγκη για ένα νεοφιλελεύθερο Great Reset
Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, «αγνοώντας τις άβολες γι’ αυτόν πραγματικότητες, ο Schwab πιστεύει ότι ο κόσμος χρειάζεται μια “Μεγάλη Επανεκίνηση” (Great Reset).
Ο Covid, σύμφωνα με τον ιστότοπο του WEF, “αποκάλυψε όλες τις ασυνέπειες, ανεπάρκειες και αντιφάσεις πολλαπλών συστημάτων – από την υγεία και τα οικονομικά έως την ενέργεια και την εκπαίδευση”. Σύσσωμος ο πλανήτης χρειάζεται “ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την αναδιαμόρφωση της μελλοντικής κατάστασης των παγκόσμιων σχέσεων, την ανακατεύθυνση των εθνικών οικονομιών, των κοινωνικών προτεραιοτήτων, των επιχειρηματικών μοντέλων και τη διαχείριση ενός παγκόσμιου κοινού”.
«Αυτή είναι η λίστα προτεραιοτήτων του Schwab.
Ως προς το ποιες λέξεις πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν ένα σχήμα που προτείνει τη συντονισμένη αναδιοργάνωση… 8 δισ. ψυχών, 195 χωρών, διεθνών σχέσεων, κοινωνικής πολιτικής και μιας παγκόσμιας οικονομίας 104 τρισ. δολαρίων, επίθετα όπως “παραληρηματικός” και “μεγαλομανής” είναι τα πρώτα που έρχονται στο νου μου» σχολιάζει ο Gregg.
Το… όραμα του Schwab
Σύμφωνα λοιπόν με το Spectator, «μια βασική ιδέα για το όραμα του Schwab είναι ο “καπιταλισμός των ενδιαφερομένων”.
Στο βιβλίο του 2021 Stakeholder Capitalism: A Global Economy that Works for Progress, People and Planet, ο Schwab ορίζει το παραπάνω ως “μορφή καπιταλισμού όπου οι εταιρείες βελτιστοποιούν τα βραχυπρόθεσμα κέρδη για τους μετόχους, αλλά και επιδιώκουν τη δημιουργία μακροπρόθεσμης αξίας, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες όλων των ενδιαφερόμενων μερών τους και της κοινωνίας γενικότερα”. Με τη δημιουργία αξίας, ο κύριος Schwab έχει εν μέρει κατά νου την οικονομική ευημερία. Αλλά ζητά και την προώθηση τριών ακόμα αξιών: “Άνθρωποι”, “Πλανήτης”, “Ειρήνη”.
Έννοιες ιδιαίτερα πλατειές όπως αυτές δίνουν μια ιδέα του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων όπως τον βλέπει ο πρόεδρος του WEF.
Ποιοι είναι λοιπόν οι περίφημοι ενδιαφερόμενοι; μα, οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες και η “κοινωνία των πολιτών” [ΜΚΟ, συνδικάτα κ.λπ.]. Κάπου εδώ φτάνουμε στην ουσία του μεγάλου επανασχεδιασμού του Schwab. Παρ’ όλη την επίκλησή του στις προβλέψιμες αφυπνίσεις, η βασική δέσμευση του Schwab είναι στις πολιτικές και οικονομικές ρυθμίσεις που παλαιότερα ήταν γνωστές ως κορπορατισμός»
Καμία πολιτική εξουσία για το WEF
Όσον αφορά το WEF, ο Gregg υπογραμμίζει ότι δεν ασκεί επίσημη πολιτική εξουσία, δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να κάνει τίποτα.
Παρ’ όλα αυτά, από την ίδρυσή του το 1971, προβάλλει και ενσαρκώνει το ιδανικό ενός συγκεκριμένου τύπου ατόμου, το οποίο διοικεί τον κόσμο από πάνω προς τα κάτω. Στο διάσημο δοκίμιό του το 2004 με τίτλο “Dead Souls”, ο πολιτικός επιστήμονας Samuel P. Huntington ονόμασε αυτό το πρότυπο “Davos Man”, ένα έξυπνο λογοτεχνικό εύρημα που ούτε ο Schwab ούτε το WEF κατάφεραν ποτέ να αποτινάξουν.
Είναι η σύντομη περιγραφή του Huntington για “ακαδημαϊκούς, διεθνείς δημόσιους υπαλλήλους, στελέχη πολυεθνικών, big tech entrepreneurs που θεωρούν τον πατριωτισμό και τα σύνορα «κατάλοιπα του παρελθόντος”.
Ο Davos Man περιφρονεί απροκάλυπτα, λέει ο Huntington, όσους δεν συμβαδίζουν με το “πρόγραμμα” – όποιο κι αν είναι το αυτό το τελευταίο.
Εδώ άλλωστε έγκειται το βαθύτερο πρόβλημα με το WEF: Είναι ένα πράγμα οι άνθρωποι να συναντιούνται, να συζητούν προβλήματα, να μοιράζονται πληροφορίες, να δικτυώνονται: επιχειρηματίες, πολιτικοί, ΜΚΟ το κάνουν όλη την ώρα.
Και είναι άλλο πράγμα ένα σχήμα όπως το WEF να αποφασίζει ότι έχει έρθει η ώρα να αναδιατάξει τον κόσμο από πάνω προς τα κάτω… επανεκκινώντας τον πλανήτη.
